Unlock wild camping in Cornwall

Waar reis ik met de Volkswagen California naartoe? Ik ga roadtrippen doorheen Cornwall, ook weleens het California van de UK genoemd. Omwille van de palmbomen, het microklimaat en de surfers in het straatbeeld. Cornwall vind je in het zuidwesten van Engeland, slechts 675 kilometer verwijderd van Gent. De rit ernaartoe is allesbehalve saai en de fun begint al na anderhalf uur rijden want daar bots je op het kanaal. Er zijn twee manieren om over te steken: ofwel neem je de Eurotunnel naar Folkestone, ofwel de ferry naar Dover. Op de heenreis kies ik voor de tunnel, die eigenlijk een trein is. Je rijdt met de wagen op een vrachttrein die vervolgens aan 160 km/u onder het water zoeft. Spaceship vibes gegarandeerd.

Als ik het spaceship verlaat, is het nog ongeveer vijf uur rijden naar het noorden van Cornwall en onderweg passeer je Stonehenge, de beroemde historische stenencirkel. En zo vliegt de rit voorbij en voor je het weet sta je op die eenzame klif, in het fijne gezelschap van Cornish cows. Veertien dagen overnachten zonder een camping te boeken in een regio waar wild kamperen eigenlijk verboden is. Zou dat zomaar lukken?

Ik ben niet aan mijn proefstuk stuk, in mijn bagage zit ook een pak camperervaring. Vijf jaar geleden nam ik een sabbatical in mijn camper Connor. Samen cruiseden wij acht maanden langs de kusten van Spanje en Portugal. Ik schreef over die trip een koffietafelboek, Surf & Stay, waarin ik bijna 100 wild camping spots verzamelde. Dit jaar publiceerde ik een tweede editie, met reistips in 7 Europese regio’s waaronder magical Cornwall.

De eerste tussenstop op deze roadtrip is Bude, een levendig surfdorpje in het noorden van Cornwall, waar ik ga surfen op Crooklets beach. Als de avond valt, is het tijd om een slaapplek te vinden. Tip nummer één voor beginnende wildkampeerders: de kennis van je buur is niet duur. Spreek andere campers aan en je krijgt de beste slaaptips. Vandaag luidt die: Duckpool beach. “Een strandparking in the middle of nowhere, in een dal omgeven door rotsen, op een kwartiertje rijden. Ik zou nu meteen vertrekken, nog voor zonsondergang, anders rijd je misschien in de smalle hagen”, zegt een buurvrouw Kate in een Volkswagen Transporter. Er is geen woord van gelogen. De weg naar Duckpool slingert doorheen typische Engelse hedges, die later nog vaak zullen opduiken. De hagen zijn net breed genoeg voor één auto, maar het zijn banen voor verkeer uit twee richtingen. Geen evidentie zonder straatverlichting, gelukkig piept de zon nog over mijn schouder. Duckpool is een plek waar magie in de lucht knispert, zelfs bij miezerende regen. Alsof je een postkaart binnen rijdt en van de natuur stilzwijgend de toestemming krijgt om te overnachten, op voorwaarde dat je goed zorgt draagt voor de scenery. 

Bij slapen in een camper aan zee komen extraatjes kijken. Golven die breken, er bestaan slaap apps die geld aanrekenen voor de soundtrack. Hetzelfde geldt voor de frisse oceaangeur: bij Robijntje verzinnen ze daar dure slogans rond, hier komt die zomaar gratis en ongefilterd binnen gedwarreld. Het maakt weinig uit of je boven of beneden slaapt, de zee komt binnen. Niet enkel letterlijk, maar ook innerlijk.

Mag je hier zomaar wild kamperen? Het officiële antwoord luidt: nee. Maar in de praktijk wordt het wel gedaan, zeker off season. Zolang je maar geen ‘camping speelt’: luifel open, ’s nachts je tafeltje buiten laten staan, stoelen openklappen. Gedraag je onopvallend, en kies als slaapplek niet de drukste spots in de regio. Hoe drukbewoond een omgeving is, kan je makkelijk checken op Google Maps, als je de app in earth view zet. Als je écht pech hebt, klopt de politie ’s morgens aan je deur. Meestal sturen ze je weg en schrijven ze geen boete uit. Hoe vaak hoorde ik tijdens deze trip knock knock op de deur? Zero. Het is een beetje pech/geluk hebben, maar is dat niet deel van het Grote Avontuur? Je bent op pad in een wagen die offgrid overleeft. Ik heb mijn VW California geen enkele keer ‘aan de haak’ (elektriciteitspaal) gehangen en zonder problemen laptop, drone, iphone, camera en sporthorloge opgeladen.

Campings in Cornwall zijn duur en ik weet een betere bestemming voor dat geld: Cornwall is een verslavende foodiehemel. Je associeert Engeland met bonen bij het ontbijt, sausages en shepherd’s pie, maar vergeet àlles wat je denkt te weten over de Engelse keuken. Een goede eerste kennismaking met de foodie vibes is restaurant Temple in Bude, een voorloper in conscious cooking en uitgesproken anti-greenwashing. Ze gooiden de populaire avocado toast van hun menu en besteden veel aandacht aan Cornish suppliers. Ze koken niet alleen lekker maar ook met een hart en van zoveel gloed ga je bijna letterlijk opwarmen.

Op een surfreis tikt het avontuur elke dag op de voorruit. Je weet niet hoe de forecast binnen drie dagen draait, en plannen heeft weinig zin. Omdat er zware wind wordt voorspeld, zet ik koers naar Newquay. De stad heeft meerdere beschermde surfbaaien waar de wind slechts fluisterend om de hoek raakt: Fistral, The Island, Great Western, Tolcarne of Lusty Glaze. In de buurt kan je op verschillende plaatsen overnachten. Op de kliffen aan Towan Headland verzamelen elke nacht campers en deze spot is ideaal voor ‘camperwatching’: zoals mensen kijken maar dan campers checken, want hier staat altijd wel een bijzonder exemplaar geparkeerd. Op de baan naar Watergate Bay, een surfspot ten noorden van de stad, ligt een inhammetje waar ik ook meerdere nachten sliep. Een lay-by is een kleine parking langs de weg, met meestal plaats voor een tiental wagens. Het nadeel is geluid van voorbijgaand verkeerd, al valt dat ’s nachts goed mee. Watergate Bay heeft bovendien een bijzondere, fel gewaardeerde faciliteit aan het strand: een douche met warm water! Jazeker, 1 pond per minuut. Dat wordt douchen tegen de klok, maar na enkele ongewassen dagen doen die hete stralen extra deugd.

Van wandelen en surfen krijg je dorst en gelukkig is post-surf koffie in Newquay altijd binnen handbereik. Coffee shacks zijn hier all over the place en ze serveren ook nog eens memorabele cakes in alle smaken en vormen. Zonder overdrijven: ik kan een boek schrijven over koffie in Cornwall. Niet te missen is Pavilion Bakery, een Cornish broertje van een hippe Londense bakkerij. Hun croissants zijn not just a croissant: next level knapperigheid. Ze serveren ook lunch en de twee gele tafeltjes buiten zijn de beste plek om de va-et-vient in Newquay gade te slaan.

Een to do in het westen van Cornwall is simpelweg roadtrippen, dwepen met de landschappen die voorbij glijden. Een mooi startpunt is het mondaine stadje St. Ives. Om in mijn thema te blijven: in St. Ives kan je het Tate museum bezoeken, dat moet zowat het enige kunstmuseum ter wereld zijn dat uitkijkt op een surfstrand. Als je vanuit St. Ives helemaal naar het westelijke uiteinde van Cornwall rijdt, voelt het alsof de wereld op haar laatste benen loopt. De natuur verandert in een lappendeken van groene weilanden met hier en daar een verdwaald schaap. De wegen zijn traag en smal. Een VW California past er net tussen, alsof de hagen op maat geschoren zijn. De perfecte pitstop is The Gurnard’s Head, een British pub langs de dramatische kustlijn, waar overigens ook het fantastische wandelpad South West Coast Path passeert. Op het menu staan bieren, wijnen en sherry’s maar ook een crab feast, smoked belly en meer hartig eten dat wordt geapprecieerd door meneer Michelin. Geen ster, maar wel een vermelding in de rode gids. Het is mid september en de open haard brandt al. Je kan er ook gewoon binnen waaien voor koffie + cake (uiteraard!). Een boekentip bij het haardvuur is Camperfood & fijne plekken, een roadtrip gids voor foodies met veel verhalen, anekdotes én een hoofdstuk Cornwall. Of je kan ook de tweede editie van Surf & Stay meenemen natuurlijk. Er bestaat werkelijk geen betere plek om een boek uit te lezen of nieuwe reisplannen te maken.

De dag van terugkeer is aangebroken. Deze keer kies ik voor de oversteek van het kanaal de ferry vanuit Dover. Die van Irish Ferries is goedkoop en lekker ouderwets: hun boten hebben loungeruimtes met koperen details en fluffy tapijten. Nog een laatste keer zwaaien naar de oceaan en een beetje wenen. Niet alleen afscheid nemen van het geweldige Cornwall en de waves maar ook van ‘mijn’ VW California. Tijd om de Eagles nog eens op te zetten. ‘Relax, said the night man. You can check-out any time you like, but you can never leave.’